Að stinga hausnum í sandinn!

Jafnaðarmaðurinn Gordon Brown ritar athyglisverða grein í blaðið Independent í gær. Yfirskrift greinarinnar  „Evrópa er enn að stinga höfðinu í sandinn“ segir meira en mörg orð um þá hörðu gagnrýni sem hún felur í sér.  

Evran hamlar hagvexti og eykur atvinnuleysi

Brown bendir á þá staðreynd að vegna evrunnar þá hafi Evrópa mátt þola mikið atvinnuleysi og að evran sé mjög mikil bremsa á hagvöxt. Hann segir einnig að leiðtogar í Evrópu hafi ekki verið vandanum vaxnir við efnahagsstjórn og séu í dag búnir að missa af lestinni. Ekkert geti komið í veg fyrir að grundvallarbreytingar þurfi að gera bæði á ESB og evrusvæðinu. Það sem Brown bendir á í grein sinni eru auðvitað ekki ný sannandi og það liggur fyrir að eina lausn ESB út úr þessum vanda er að stórauka miðstýringu og minnka vald aðildarríkja.  Það er hinsvegar mjög athyglisvert að stjórnmálamaður sem hefur í fjölda ára verið í forystuhlutverki í evrópskum stjórnmálum skuli tala með þessum hætti og sýnir þann mikla vanda sem sambandsríki ESB glímir við.  

„Global Europe plan“

Það er annað sem Brown bendir á sem er einkar athyglisvert sé það borið saman við utanríkisstefnu Íslands. Hann fjallar um mikilvægi þess að auka viðskipti við þau átta hagkerfi sem vaxa hraðast í heiminu (Indland, Kína, Brasilía, Rússland, Indónesía, Tyrkland, Kóreu og Mexíkó) en þetta kallar hann „global Europe plan“. Hann bendir á að í dag fari aðeins 7,5% af útflutningi til þessara ríkja á sama tíma og þau standi undir 70% af þeim hagvexti sem er í heiminum. Þetta er hárrétt hjá Brown og það væri óskandi að íslensk stjórnvöld myndu í auknu mæli stefna í þessa átt. Góð byrjun væri t.d. að gefa sér tíma til að funda með forsætisráðherra Kína.  

Hvað með Ísland?

Þegar staðan innan ESB er skoðuð þá veltir maður því óneitanlega fyrir sér hvort yfirskrift greinar Gordons Brown geti átt við forystumenn ríkisstjórnar Íslands. Menn skyldu ætla að mikilvægasta verkefnið væri að ná hagvexti í gang og minnka atvinnuleysi. Lykillinn að því væri að auka útflutning og leita á þau svæði þar sem sóknarmöguleikarnir eru mestir. Maður skyldi einnig ætla að eftir hrun væru menn tilbúnir til að taka hausinn upp úr sandinum og horfast í augu við þær staðreyndir sem Brown o.fl. benda á.

En Efnahags og viðskiptaráðherra lætur þvert á móti hafa eftir sér að vandinn sé að við verðum að taka upp evru (hagvaxtarlamandi mynt sem eykur atvinnuleysi). Forsætisráðherra hefur ekki tíma til að funda með forsætisráðherra Kína enda þjónar það ekki stefnu Samfylkingarinnar í utanríkismálum. Hversu lengi getur þetta gengið áfram? Það væri óskandi að Samfylkingin myndi hlusta á jafnaðarmenn í Bretlandi sem auðsjáanlega eru tilbúnir að horfast í augu við staðreyndir.